از نخستین روزهای تابستان سال 13۸۸، ایران با بروز پدیده ناخوشایندی به نام پدیده ریزگرد، به زیر پرده‌ای از گرد و غبار فرو رفت. ریزگردها به ذرات خشک و معلق در هوا گفته می‌شود که شامل گرد و غبار و دود است و ظاهری مه آلود به آسمان می‌بخشند. خاستگاه ریزگردها آلاینده‌های صنعتی و کارخانه‌ای، رفت و آمد خودروها، آتش‌سوزی جنگل‌ها، گسترش بیابان‌ها، شخم زدن زمین در آب‌وهوای خشک و غیره است. پدیده ریزگرد، معمولاً ضخامتی کمتر از یک کیلومتر را در بر می‌گیرد اما طوفان ریزگردی تابستان سال ۱۳۸۸ از کوه‌های مرتفع زاگرس و حتی رشته کوه سر به فلک کشیده البرز گذشت و کرانه‌های دریای خزر در گیلان را نیز تحت تأثیر قرار داد و حالا سالیان سال است که ایران هرساله در تابستان با این پدیده روبه رو است.

در ایران، منشأ اصلی ریزگرد، کویرها و باتلاق‌های در حال خشک شدن عراق است که خاک و شن‌های آن از طریق باد شُمال به ایران می‌آید.  وزش این باد از خرداد تا شهریور بطول می انجامد و از شمال غربی خاورمیانه شکل می‌گیرد و تا خلیج‌فارس و رسیدن به سطح آب‌های آزاد پیش می‌رود. سه کشور ایران، عراق و عربستان به‌طور مشترک تمام اراضی را در فصل خاصی از سال مالچ‌پاشی می کردند. مالچ نوعی فرآورده چسبنده نفتی است که برای تثبیت شن‌های روان در مناطق بیابانی از آن سود جسته می‌شود. جنگ عراق موجب فراموشی این کار و در نتیجه افزایش طوفان‌های غبار در خوزستان، غرب ایران، و سرانجام تقریباً در همه ایران شده است و حال یافتن راهی بغیر از مالچ پاشی که دارای مشکلات زیادی همچون داشتن بوی نامطبوع، سیاه کردن زمین، بالا بردن ضریب حرارتی و گرم‌تر کردن تمام منطقه، از بین بردن گیاهان و موجودات زنده، هزینه بالا، نیاز به تکنولوژی پیشرفته و مراحل سخت تهیه است، بیش از پیش ضروری بنظر می رسد.

چالش: راه حل پایدار، دوستدار محیط زیست و مقرون به صرفه برای مبارزه و رفع دائمی مشکل ریزگردها