یارانه‌های انرژی طرف تقاضا در بسیاری از کشورهای درحال‌توسعه بسیار رایج است. یارانه‌های فرآورده‌های نفتی در موارد خاص بسیار زیاد است، به‌ویژه در برخی از کشورهای بزرگ صادرکننده‌ی نفت، مانند ایران. این یارانه‌ها که ناشی از قیمت‌گذاری پایین است، زیان بیش‌ازحدی ایجاد می‌کند.

درحالی‌که یارانه‌ها ازنظر حمایت از افراد فقیر می‌توانند چند مزیت داشته باشند، هزینه‌هایی نیز به‌همراه دارند. این هزینه‌ها شامل هزینه‌های مالی و تأثیرات آن بر تراز پرداخت‌ها، رشد و هزینه‌های خارجی است. به‌طور خاص، در اقتصادهای با مصرف انرژی زیاد، تقاضای اضافی برای انرژی ناشی از پایین آمدن قیمت‌های مصرف‌کننده می‌تواند برخلاف امنیت انرژی کار کرده و ازطریق افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای از احتراق سوخت‌های فسیلی و احتمالاً قیمت‌های بالاتر برای انواع گسترده‌ای از انرژی موردمعامله، اثرات جهانی داشته باشد. مهم است که دولت‌ها طرح یارانه‌ی خود را طوری برنامه‌ریزی کنند که با کمترین هزینه‌ی کلی به منافع مطلوب برسند.

چالش: در ایران، میزان یارانه‌های انرژی بسیار زیاد است. علاوه‌بر تمام مشکلات ناشی از میزان بالای یارانه‌های انرژی، عدم تأمین بهینه‌ی منابع برای این یارانه‌ها منجر به کسری بودجه و تورم شده‌است. روش بهینه برای هدفمند کردن یارانه‌های انرژی در ایران چیست؟