ایجاد ظرفیت‌ها و توا نمندی های دانش‌بنیا ن سخت افزاری و نرم افزاری در دانشگاه های کشور با سرمایه گذاری‌های عظیم از منابع کشور صورت می‌گیرد. از این رو، مردم و مسئولین انتظار دارند این توان به بهترین وجه در جهت رفع مسائل و
معضلات کشور به کار گرفته شده و از این طریق، مسئولیت اجتماعی سنگین این قشر ایفاء گردد. برای دست‌یابی به این هدف، لازم است موانع پیش‌رو در جهت تحقق این اهداف شناسایی و نسبت به شیوه‌های رفع آن‌ها در مرحله اول و دفع و پیشگیری از آن‌ها به صورت پایدار برنامه‌ریزی لازم صورت گرفته و ساز و کارهایی اجرایی تدوین گردد. این ساز و کارهای اصلاحی چندبُعدی (نگرشی و انگیزشی)، می‌بایست شامل اقدامات مورد نیاز درون سازمانی (دانشگاه تا وزارتخانه در بازطراحی شاخص‌های ارتقاء اعضای هیئت علمی) و برون‌سازمانی (صنعت، دولت، و سیاستگذاری) باشد که هر یک به سهم خود در افزایش احتمال جهت‌گیری صحیح فعالیت‌های آموزشی، پژوهشی، و فن‌آورانه و تسریع در به ثمر نشستن
تلاش‌ها، نقش‌آفرین باشند .